Even voorstellen : ZKC’19 D1. Bestaande uit 8 meiden en 1 jongen, te weten Sacha Makaske, Roos Bennink, Estelle Coelingh, Veerle Tibben, Kim Hof, Lisanne Lubbinge, Myla Bijkerk, Anniek van Raalte en Yvar de Weerd.

We beginnen dit verhaal bij het begin van het vorige seizoen, oftewel augustus 2014. Maike en Jan startten als coach duo in de 2e klasse met dit “eerstejaars” D team. Spelen tegen (soms veel-) grotere kinderen, die gemakkelijker konden gooien en vangen en het ons in dat opzicht juist heel moeilijk maakten dus! De D1 had daar veel moeite mee en na een aardig begin op het veld was het in de zaalcompetitie zwaar. We verloren de eerste 7 wedstrijden in de zaal zelfs op rij. Maar : daar keken we niet zo naar. We hadden een plan en dat plan startte bij de basis. Wij zagen in de trainingen steeds meer dat het “kwartje begon te vallen” bij dit enthousiaste, soms lichtelijk (ahum) drukke groepje kids. En ineens werd dat ook in de resultaten zichtbaar. We begonnen te winnen van tegenstanders waar we eerst van verloren en, wat veel belangrijker was, we begonnen steeds meer te kunnen en steeds beter te korfballen! Om een lang verhaal kort te maken : de eerste winst werd behaald op 7 februari 2014. In de zaal werd alsnog in de middenmoot geëindigd en op het veld werd zonder verliespunten de titel in de 2e klasse binnengesleept. De overwinningen werden steeds overtuigender en het spel steeds beter! Mooi om dit te zien gebeuren. Daarmee kwam het einde van het vorige seizoen en Maike nam afscheid als coach. Het team bleef bij elkaar en Jan kreeg versterking van Elske en Lina. We besloten het erop te wagen en schreven in in de 1e klasse.

Opnieuw kozen we voor de ontwikkeling van onze korfballertjes boven directe resultaten. Die vonden we nl minder belangrijk, maar onze 9 snot….ehm toppertjes dachten daar wat anders over! Op het veld in de najaarscompetitie pakte het team ongeslagen de titel in de 1e klasse met heel leuk korfbal waarmee de tegenstanders werden verpletterd. Top! En toen begon de zaalcompetitie…….bij de indeling zagen we een paar bekende tegenstanders als AVO, KIOS en Nic/Alfa. Van een aantal teams was alleen het cijfertje achter de D een beetje anders want ipv D2 speelden we nu tegen D1. Het leek dus een mooie pittige competitie te worden. Maar ja….opnieuw dachten de 9 eigenwijze toppertjes daar anders over.

De eerste 2 wedstrijden waren beide tegen KIOS D1, en de uitslagen waren 15-4 en 17-2 in het voordeel van ZKC’19. De derde wedstrijd was tegen het sterke Nic./Alfa college D1. Die waren we al op een toernooi tegengekomen en we waren onder de indruk van hen. Deze keer kwam ZKC met 5-1 en 6-3 achter maar het wist in een spannende slotfase met 7-8 te winnen. Heel knap. Op de trainingen gingen we intussen verder met het aanleren van nieuwe dingen en met de trainingsmethode van Spelenderwijs Verbeteren was bijna elke training leuk en vernieuwend. Ook besloten we de kids te laten snuffelen aan het “nieuwe korfbal”, dat wil zeggen los te komen van een stilstaande aangeef en een rebound maar leren vanuit heel veel beweging, slim lopen en snel passen de kansen te zoeken en in balbezit te blijven. Dat is een heel ingewikkeld traject, hoog gegrepen en er sloop best wat onzekerheid in het team tijdens de wedstrijden. Niettemin bleef de ploeg onverstoorbaar winnen, DOS’46, Korwi, Avo en SDO werden allen 2x verslagen. Maar de wedstrijden waren rommeliger en de uitslagen minder overtuigend. Nic/Alfa bleef ook alle wedstrijden winnen, met indrukwekkend grote cijfers zelfs, en zo stond op 27 februari de topper ZKC-Nic. op het programma. En juist in de weken voor deze titanenstrijd zeiden Elske en Jan (Lina zet haar carrière inmiddels voort bij de gloednieuwe E1) tegen elkaar dat het allemaal weer een beetje op zijn plek begon te komen.

En net als alles wat deze coaches tegen elkaar zeggen, kregen zij ook hier weer gelijk. Het aanvalsvak met Myla, Yvar, Estelle en Lisanne liet heel leuk korfbal zien en zorgde voor de voorsprong in de beginfase. Ook het vak met Kim, Veerle, Roos en Anniek liet zich van zijn beste kant zien. De jongen die tegen Veerle liep bijvoorbeeld dacht dat hij tegen een meisje wel even tot aan de lijn kon verdedigen. Nadat hij bij het 1e balcontact met 80km per uur voorbij werd gelopen wist hij dat hij dat beter niet kon doen. Sowieso werden de 4 gevaarlijke heren van Nic. prima aan banden gelegd door Yvar (die jongen van de killing blocks), Veerle, Anniek en Estelle. Er was 1 dame bij Nic. die erg goed schoot maar in de tweede helft gaven we Myla de opdracht haar met haar vingers ongeveer in de neusgaten te verdedigen en nam Roos de meekijkende rol in. Dat ging perfect. Na een 5-3 ruststand werd het in de tweede helft nog heel spannend. Via 7-5 werd het 7-7, 8-7 voor ons en na 8-8 was het Anniek die in een bloedstollende slotfase de 9-8 binnen schoot, in een reeks van afstandsschoten die het gevolg waren van de super ondersteuning van Kim en onze vaste “sub” Iris. Daarmee was met nog 1 wedstrijd te spelen de voorsprong op Nic. uitgebreid tot 4 punten en dus het kampioenschap een feit! Dat de D1 inmiddels sinds 7 februari vorig jaar geen competitiewedstrijd meer verloren heeft is, hoewel niet belangrijk, een heel bijzondere bijkomstigheid. Het zijn 9 eigenwijze, drukke, spontane en gezellige toppertjes om trots op te zijn! 

Groeten van de D1